Een nieuwe museumvleugel, een nieuw gezicht, een nieuwe toegang!
Als een evenwaardige schakel nestelt het nieuwe museumdeel zich naast de bestaande gebouwen en takt aan daar waar het oude deel wordt losgeknipt. De museumvleugel zoekt de perceelgrens op en schaart zich zo naast de bouwlijn van de basisschool en de huizenrij verderop in de Vrijheidstraat, waar ook de nieuwe toegang komt. Het nieuwe gezicht vertaalt zich als een hoogte-accent op het einde van de vleugel en zet het vernieuwde adres van de site in de verf. Het voorplein kondigt de toegang aan en omarmt de museumbezoekers.
Het ruime onthaal is de draaischijf van het volledige museum: vanaf hier start je de vernieuwde museumroute in de potviszaal, bezichtig je de tijdelijke expo, bezoek je het vissershuisje of snuister je rond in de uitgebreide museumshop.
De potviszaal en zijn kabinetten
Het silhouet van het skelet van potvis Valentijn van Sint-André, de nieuwe en grootste museumbewoner, zorgt voor een uitgestrekte museale ruimte. In deze dubbelhoge zaal hangt het skelet op en kunnen bezoekers er onderdoor. De ramen op het zuiden, afgeschermd door een luifel, zijn gepositioneerd op zithoogte en bieden een panoramisch uitzicht op de museumtuin en het vissershuisje. De noordgerichte hoge ramen laten optimaal museumlicht neerdalen. Naast de functie als tentoonstellingsruimte is deze zaal ook geschikt voor evenementen waarbij het potvisskelet als ornament de ruimte siert. Een intiemere zijbeuk flankeert de hoofdbeuk. Deze expositieplek, met een afhellende dakvorm naar de straat, kan verschillende kabinetten herbergen. De flexibele en tijdelijke wanden laten een wisselende scenografie toe.
Het museum is na 13 jaar intensief gebruik aan een update toe, het is nu al een van de drukste toeristische trekpleisters van Koksijde én de ruime omgeving. We verwachten dat we in de toekomst, als Valentijn hier zal ophangen, een nog grotere aantrekkingskracht zullen hebben op bezoekers uit heel België en de buurlanden!
De exporuimte als uitkijkpunt
Vanaf het onthaal brengt een genereuze trap de bezoeker naar de expo. Deze ruimte krijgt een kroon die daglicht, vooral noorderlicht, in de dubbelhoge zaal brengt waardoor tentoonstellingswanden op oog- en expositiehoogte beschikbaar blijven. De zaal is volledig flexibel, op twee welgekozen canvassen na: één opening geeft een gekadreerd en uitgestrekt zicht op de volledige museumsite, een ander kijkvenster biedt een close-up op de kop van het potvisskelet.
Het vissershuisje in de vitrine
De inplanting van de nieuwe museumvleugel vrijwaart ook de autonomie van het achtergelegen vissershuisje door voldoende afstand te houden. Een deel van het gesloopte museum wordt immers niet heropgebouwd en de nieuwe vleugel trekt zich zo enkele meters terug ten opzichte van het vissershuisje. Zo omarmt het vernieuwde visserijmuseum het vissershuisje vanop een grotere afstand, met meer licht en lucht ertussen. Deze omhelzing is transparant. Het vissershuisje komt als een museumobject in een vitrine én groene museumtuin te staan.
De volledige site krijgt een update
De NAVIGO-museumsite is een veelzijdige plek middenin de dorpskern van Oostduinkerke: het omvat het huidige visserijmuseum, het estaminet De Peerdevisscher met zonneterras, de afdruk van de afgebrande kerk, het geborgen ereplein, de padenstructuur met zijn wandelaars en het groene karakter van de kastanje- en lindebomen. Een veelheid aan elementen die deze zeemansplek karakteriseren. In 2024 openen hier twee nieuwe entiteiten: een museumdepot met kooktheater en een nieuwe museumvleugel, beiden ontworpen door architectenbureau ‘Havana’. Het depot vindt zijn adres in de Pastoor Schmitzstraat, de nieuwe museumvleugel in de Vrijheidstraat waar het oudste deel van het museum plaats maakt voor het nieuwe bouwwerk. De museumsite zal er weldra dus wat anders uit zien, maar de nieuwe gebouwen houden rekening met de sereniteit van de omgeving en zullen naadloos aansluiten op de bestaande elementen.
